آیا ابتلا به اوتیسم در بزرگسالی امکان دارد؟ - وبلاگ کلاس 6

آیا ابتلا به اوتیسم در بزرگسالی امکان دارد؟

به گزارش وبلاگ کلاس 6، شاید تعجب کنید که بیماری اوتیسم(Autism) مختص به بچه ها نیست و بزرگسالان هم در معرض این اختلال قرار دارند. بزرگسالان مبتلا به اوتیسم قادر به کار و تحصیل هستند، اما در بعضی مهارت های اجتماعی نقص دارند.

آیا ممکن است در بزرگسالی علائم اختلال اوتیسم را داشته باشیم؟

بله، به گفته مراکز کنترل بیماری (CDC) اوتیسم در تمام سنین، نژادها، قومیت ها و طبقات اجتماعی-اقتصادی رخ می دهد. اوتیسم را معمولاً با مسائل ارتباطی-اجتماعی و تمایل به رفتارهای تکرارشونده می شناسند. معمولا اوتیسم شدید در همان دو سال اول زندگی کودک تشخیص داده می گردد، اما اوتیسم خفیف ممکن است تا سنین بالاتر تشخیص داده نگردد.1

علائم اوتیسم در بزرگسالی

تشخیص اوتیسم در بزرگسالان کمی چالش برانگیز است، اما اگر نشانه های این اختلال را بشناسید، کار تشخیص، ساده تر خواهد شد. در ادامه به 10 مورد از علائم و نشانه های اوتیسم در بزرگسالان می پردازیم. یادتان باشد که داشتن 1 یا 2 نشانه، برای اینکه خود را مبتلا به اوتیسم بدانید، کافی نیست. اما اگر چندین علامت مختلف از لیست پیش رو در خود می بینید، احتمال ابتلا به اوتیسم در شما وجود دارد:

1. داشتن دوستان اندک

یکی از نشانه های اوتیسم در بزرگسالان، سختی در برقراری ارتباطات صمیمی و نزدیک با دیگران است. مسائلی نظیر: محدودیت های زبانی در سخن گفتن، سختی در گوش دادن به دیگران و رفتارهای خاص و غیرعادی باعث محدودیت هایی در ایجاد دوستی با دیگران می گردد. این ویژگی ها باعث می گردد که مبتلایان به اوتیسم نسبت به دوستی چندان راغب نباشند و همواره در این مورد، عقب نشینی نمایند.

2. مسائل در روابط عاطفی

درست مانند برقراری روابط دوستی، ایجاد روابط عاطفی و عاشقانه نیز برای افراد دچار اوتیسم سخت است. شخص مبتلا به اوتیسم در درک ارتباطات غیرکلامی ضعیف است و نمی تواند به درستی با دیگران رابطه برقرار کند. در نتیجه، در شکل دهی به روابط عاطفی و عاشقانه نیز پیروز عمل نمی نماید.

3. اختلال در پردازش حسی

یکی از نشانه های اوتیسم در بزرگسالی، ناتوانی در پاسخ گویی به محرک ها است. بزرگسالان مبتلا به اوتیسم نسبت به محرک های مختلف، حساسیت کافی ندارند. به این مشکل، اختلال پردازش حسی یا اختلال یکپارچگی حسی می گویند. این اختلال در بزرگسالان اوتیستیک نامیده می گردد که باعث بروز چالش های اجتماعی مختلفی می گردد. آنها در تعامل با محیط و دیگران و در نتیجه اجتماعی شدن مشکل دارند.

تعامل و اجتماعی شدن شامل: دریافت اطلاعات تازه، درک بوها، صداها، ورودی های مختلف ادراکی و دیداری است. اما افراد اوتیستیک قادر به پردازش این ورودی های حسی به درستی نیستند.

4. عدم وجود هم دردی

اوتیسم در بزرگسالان، نشانه دیگری هم دارد: این افراد نمی توانند به درستی با دیگران هم دردی نمایند و در به اشتراک گذاری احساسات خود مشکل دارند. درواقع، مبتلایان به اوتیسم نمی توانند از نقطه نظر دیگران به موضوعات نگاه نمایند؛ در نتیجه فاقد حس همدردی و همراهی هستند. بنابراین برای حضور در اجتماع با چالش هایی روبه رو هستند که نشأت گرفته از ناتوانی آنها در مشارکت گروهی و تعامل با دیگران است.

5. مسائل زبانی

تقریبا تا 40 درصد از مبتلایان به اوتیسم، هیچ گاه حرف زدن را یاد نمی گیرند. بنابراین اگر فرد بزرگسالی نتواند به درستی حرف زدن خود را مدیریت کند، محتمل است به اوتیسم مبتلا باشد. از نشانه های این ناتوانی می توان به این موارد اشاره نمود: سختی در پیگیری یک مصاحبه، وجود مشکل در ابراز احتیاجها و ناتوانی در پردازش تفکرات.

6. علایق غیرعادی و بازه توجه کوتاه

یکی از نشانه های اوتیسم در بزرگسالان ابراز بی علاقگی نسبت به موضوعات مختلف است. دایره علایق این افراد محدود است، اما در برخی از زمینه ها مانند: هوانوردی، مهندسی، ریشه شناسی لغات یا تاریخ اطلاعات فراوانی دارند. افراد اوتیستیک معمولا نسبت به یک موضوع خاص تمرکز و علاقه ویژه ای به خرج می دهند و از سایر مسائل غافل می مانند و هیچ توجهی به چیزهای دیگر ندارند.

7. حرکات تکراری

افرادی که دچار اوتیسم هستند، تمایل زیادی به تکرار واژه ها، عبارات و رفتارها در طول روز دارند. به همین خاطر پیش بینی رفتارها و عادات شان بسیار راحت است. این ویژگی مانع از حضور آنها در اجتماع و مکان هایی می گردد که احتیاج به برقراری تعامل و ارتباط با سایرین وجود دارد.

8. تأکید بر عادت ها

بزرگسالان اوتیستیک نمی توانند از عادت های روزمره خود دست بکشند. آنها به چیزهای آشنا علاقه مند هستند. میل آنها به تکرار و عادت ها به این شکل بروز می یابد:

بی میلی و بی علاقگی نسبت به سفر

ناتوانی در رفتن به رستوران های تازه و امتحان کردن غذاهای متنوع

پای بندی به برنامه ای ثابت در هر روز

احساس ناراحتی در هنگام خارج شدن از برنامه های روزانه و عادت های همیشگی

ناراحتی در هنگام تغییرکردن برنامه ها

9. رجحان در زمینه ای خاص

یکی دیگر از نشانه های اوتیسم در بزرگسالان این است که مبتلایان در زمینه هایی خاص به شدت برتر و مطلع هستند. این توانمندی می تواند در زمینه های مختلفی مانند: ریاضی، تاریخ یا موسیقی و … باشد. حافظه این افراد هم در برخی موارد بسیار قوی است و به آنها اجازه می دهد تا حجم عظیمی از اطلاعات را در فکر خود نگهداری نمایند.

10. اضطراب

اوتیسم در بزرگسالان با مسائل خواب و اضطراب نیز همراه است. برخی آمارها نشان می دهد تا 70 درصد مبتلایان به این اختلال، دچار مسائل خواب هستند. اضطراب هم مشکل دیگری است که این افراد با آن دست وپنجه نرم می نمایند و شامل این موارد می گردد: اختلال در تمرکز، مشکل در کنترل خلق وخو و افسردگی.2

نحوه تشخیص اوتیسم در بزرگسالی

اختلال اوتیسم در بزرگسالی علائم و شدت متفاوتی با اوتیسم در بچه ها دارد و به همین خاطر تشخیص آن ممکن است سخت باشد. متاسفانه هیچ آزمایش پزشکی و بالینی خاصی برای تشخیص این اختلال وجود ندارد و تحقیقات بیشتری برای تشخیص اوتیسم در بزگسالی در حال اجرا است.

در حال حاضر متخصصان بالینی اختلال اوتیسم در بزرگسالی را با مشاهدات و تعاملات فردی تشخیص می دهند و تمام علائمی که فرد ممکن است داشته باشد را در نظر می گیرند.

روانپزشک سوالاتی درباره مسائل بیمار می پرسد، از جمله مسائل ارتباطی، احساسات، الگوهای رفتاری، محدوده علایق، و امثال آن.

متخصصان بالینی بعد از انجام مشاهدات خود می توانند تشخیص دهند که بروز این علائم به دلیل اوتیسم است یا عوامل دیگر موجب این علائم شده اند.

پرس وجو از والدین بزرگسال مشکوک به اوتیسم نیز به تشخیص این اختلال یاری می نماید. چنانچه تشخیص داده گردد که علائم در کودکی وجود نداشته و اکنون در نوجوانی یا بزرگسالی بروز نموده ممکن است به آنالیز سایر اختلالات و سلامت روانی فرد احتیاج باشد.1

درمان اوتیسم در بزرگسالی

تشخیص و درمان اولیه اوتیسم از رشد و پیشرفت آن جلوگیری می نماید. هدف اولیه درمان این بیماری ارتقای سطح کیفی توانایی و عملکرد بیمار است.

علائم و رفتار های فرد مبتلا به اوتیسم می تواند به روش های مختلف ترکیب شده و شدت بیماری را تغییر دهد. بعلاوه علائم و رفتار های فردی اغلب در طول زمان تغییر می نماید. به همین خاطر راه حل های درمانی با توجه به احتیاج های فردی و منابع در دسترس خانگی طراحی شده است.

به طور کلی بچه ها مبتلا اوتیسم در مقایسه با بزرگسالان به درمان های تخصصی و ساختاری جواب مثبت تری داده اند. برنامه ای که به افراد پیرامون بیمار یاری می نماید تا ارتباطات، جنبه های اجتماعی فرد، رفتاری، سازگاری و یادگیری جنبه های مختلف زندگی فرد بیمار را ارتقا دهد، پیروز است.

آموزش و مدیریت رفتاری

آموزش های رفتاری و مدیریتی که از تکنیک های تشویقی و تقویتی استفاده می نماید، باعث ارتقای مهارت های اجتماعی و ارتباطی فرد را می گردد. به عنوان مثال تجزیه و تحلیل رفتاری کاربردی (ABA)

درمان تخصصی

این روش ها شامل سخنوری، شغلی و فیزیوتراپی است. این روش های درمانی اجزای مهم مدیریت اوتیسم هستند و همگی این موارد برای درمان اوتیسم را باید در کنار هم در نظر گرفت.