افزایش استقلال بچه ها
به گزارش وبلاگ کلاس 6، والدین برترین راهنما و معلم برای تقویت حس استقلال عاطفی و فیزیکی بچه ها هستند. در ادامه این مطلب با مجموعه ای از این مهارت ها همراه ما باشید.
وبلاگ کلاس 6 | یکی از سخت ترین کار ها به عنوان والد یاری به بچه ها برای رشد، توسعه و استقلال است. ازجمله موضوعاتی که در رشد شناختی و هیجانی بچه ها موثر است، افزایش استقلال در بچه ها است. والدین باید به گونه ای رفتار نمایند که نه تنها مانع ارتقای حس شجاعت بچه ها برای انجام کار ها نشوند، بستر ارتقای این مهارت ها را نیز فراهم آورند. بچه ها باید در فرایند تدریجی استقلال رشد نمایند؛ زیرا آن ها از وابستگی کامل خود در کودکی در حال حرکت به سمت استقلال در بزرگ سالی هستند.
برقراری تعادل
رشد بچه ها به دور از والدین بخش مهمی از دوران کودکی محسوب می گردد. طی 18 سال یا بیشتر از نوزادان کوچک کاملا وابسته به بزرگ سالانی مستقل و کارآمد تبدیل می شوند. این استقلال یک شبه اتفاق نمی افتد. باید به یاد داشته باشید که کلید مدیریت موثر آن طی روند مدیریت بچه ها برای دست یابی به استقلال است. استقلال آن ها احتیاجمند رشد در درازمدت است.
فرآیند توسعه استقلال
روند توسعه استقلال از دوران کودکی آغاز می گردد. هنگامی که فرزند شما برای اولین بار از قاشق برای خوردن غذا استفاده می نماید و یا کوشش می نماید لباسش را بپوشد یا کلاه خود را هنگامی که احساس گرما می نماید از سرش بر دارد، تمامی این ها به معنای پرورش و توسعه استقلالشان است.
در مراحل اولیه بهتر است آن ها را تشویق کنید:
با مطرح کردن سوال به آن ها یاری کنید تا فکر نمایند چگونه احساسی دارند و چه پیشنهادی درباره آن می توانند داشته باشند. سوالاتی مانند آیا گرمت شده است؟ چرا کلاهت را بر نمی داری؟
در کوشش بیش از حد برای یاری به فرزندتان نباشید. بگذارید آن ها برای اولین بار کاری را انجام بدهند و منتظر بمانید تا به یاری شما احتیاج پیدا نمایند. شما حتی در چنین مواقعی می توانید از آن ها بپرسید: آیا می خواهی یاریت کنم؟ صبر کنید تا خودشان تصمیم بگیرند.
بچه هاتان را تشویق کنید تا خود لباس های شان را آماده نمایند و بپوشند.
برای آن ها غذا هایی را آماده کنید که خودشان می توانند بخورند.
استقلال فیزیکی
یک لحظه معین وجود دارد که بچه ها آغاز به درک معنای جدایی فیزیکی می نمایند که این احتمالا اولین قدم در راه استقلال فیزیکی است. از طرفی نوجوانان از استقلال یافتن ناامید هستند. آن ها می خواهند با دوستان خود بیرون بروند، تا دیروقت در کنار آن ها باشند، به تنهایی خرید نمایند و تمامی فاکتور های رشد کردن را به نمایش بگذارند. بین این دو، روند ملایم و آهسته افزایش استقلال فیزیکی وجود دارد؛ اما سن مناسب برای هر مرحله چه سنی است؟
والدین در بسیاری از شرایط پاسخ های جدی و قاطعانه ای برای سوالات می خواهند، مانند:
در چه سنی فرزند من می تواند تنها در خانه بماند؟
در چه سنی می تواند خودش به تنهایی به مدرسه برود؟
متاسفانه هیچ پاسخ روشنی وجود ندارد.
ممکن است همسایه مورد اطمینانی داشته باشید که بتوانید فرزندتان را تنها در خانه بگذارید، برای مثال وجود همسایه محترمی که مراقب فرزند شما هم باشد.
احتمالا مدرسه فرزندتان بسیار نزدیک باشد و با عبور از یک خیابان اصلی آن ها به مدرسه خود برسند؛ بعلاوه این احتمال وجود دارد که فرزند بالغ و عاقل شما برای طی مسیر مدرسه احتیاجمند گرفتن یک تاکسی باشد. تصمیم گیری می تواند با توجه به شرایط متفاوت باشد.
ممکن است فضای سبزی در نزدیکی خانه تان باشد، به طوری که از پنجره اتاق می توانید فرزند خود را درحال بازی مشاهده کنید و از این مسئله بسیار راضی باشید؛ بعلاوه محتمل است فضای سبزی وجود داشته باشد؛ اما شما نمی توانید به راحتی فرزند خود را ببینید و حتی ممکن است فرزندتان از یک کودک بزرگ تر باشد، با این شرایط نمی توانید آن ها را تنها بگذارید.
استقلال ذهنی
چگونه یک کودک با استقلال ذهنی پیشرفت می نماید؟ پاسخ این است که به آن ها فرصتی برای بیان دیدگاه ها و نظراتشان بدهیم، درحالی که به آن ها نشان می دهیم نظرات و دیدگاه شان را می شنویم و برای شان اهمیت قائلیم.
روش های انجام این کار عبارت اند از:
آن ها را تشویق کنید تا بازی را پیشنهاد نمایند؛ سپس شما نیز هم بازی آن ها شوید. اگر این کار برای شما خسته نماینده است، می توانید گزینه های دیگر تفریح را ارائه بدهید. برای نمونه از آن ها بخواهید انیمیشنی را برای دیدن پیشنهاد نمایند که در کنار هم آن را ببینید.
از آن ها بخواهید در خصوص موضوع یک مقاله یا برنامه تلویزیونی و یا در هنگام بحث با بزرگ سالان دیگر عقیده شان را در خصوص مسئله ای بیان نمایند و نظرشان را بگویند.
به سوالاتشان پاسخ بدهید و به آن ها یاری کنید تا ایده های شان را بیان نمایند.
استقلال عاطفی
جنبه دیگری از استقلال، استقلال عاطفی است. استقلال عاطفی استرس را کاهش و خوشبختی را افزایش می دهد. استقلال عاطفی به معنای آن است که شما بیشتر تصمیمات شخصی و چالش های زندگی تان را بدون شرکت دادن دیگران حل می کنید و پیش می روید.
بعضی از این رفتار ها را که روانشناسان به والدین توصیه می نمایند، عبارت اند از:
به بچه ها یاری کنید تا دلایل خود را برای دستیابی به آنچه می خواهند، بیان نمایند.
به آن ها یاری کنید و برایشان فرصتی را ایجاد کنید تا احساسات خود را نسبت به انجام فعالیتی توسعه بدهند.
از جوایز به طور مناسب بهره ببرید، در حد معقول و مرتبط با رفتار/
بچه ها را تشویق کنید تا مسئولیت ناکامی و موفقیت های خود را بر عهده بگیرند. اجازه ندهید دیگران را بابت اشتباهی که مرتکب شده اند سرزنش نمایند، در عوض از آن ها سوال کنید چگونه می توانند به نتایج بهتری دست یابند.
نظرات آن ها را به ویژه درباره مسائلی که برای شان اهمیت دارد، بپرسید.
به آن ها یاری کنید تا همه جوانب یک مسئله را در نظر داشته باشند؛ سپس با حمایت و راهنمایی شما تصمیم نهایی خود را بگیرند.
در عمل شما باید برای بچه ها خود فرصت ها و ابزار هایی را برای پیگیری و پیشبرد اهداف خود ایجاد کنید. این شامل هر دو بخش روان شناختی مانند عشق و راهنمایی و ابزار های عملی مانند هزینه های مالی و رفت و آمد می گردد. این ها به معنای دوست داشتن و احترام به بچه ها به عنوان فردی مستقل است. اعتماد به توانایی ها و مهارت آن ها نشان می دهد که می توانند روی زندگی خود کنترل داشته باشند. اگر این کار را انجام بدهید، استقلال بچه هاتان افزایش خواهد یافت و به بزرگ سالانی عمل گرا تبدیل خواهند شد.
منبع: skillsyouneed
وب سایت وبلاگ کلاس 6
منبع: فرادید