جنگل الیمستان؛ پیش روی دماوند
به گزارش وبلاگ کلاس 6، سفر به الیمستان از جهت جاده هراز
برای شروع سفر به الیمستان از کیلومتر 20 آمل وارد یک جاده فرعی می شویم. همان اول راه به دو راهی می رسید باید به سمت راست حرکت کنید. جاده فرعی آسفالته باریک با پیچ و خم بسیار حدود 7 کیلومتر است. در این جهت 7 کیلومتری پر پیچ و خم به سمت الیمستان ابتدا به روستای لهاش و پس از 5 کیلومتر جهت خاکی به روستای الیمستان می رسیم. از آنجا با پشت سر گذاشتن روستا به جنگل می رسیم. انبوهی از درختان و فضایی رازآلود در مقابل چشمان تان جان می گیرد. برای رسیدن به مقصد، هنوز پنج کیلومتر دیگر راه باقی است. وقتی به ورودی روستای الیمستان برسید، تابلوی ورود گردشگران به داخل روستا ممنوع است نظرتان را جلب می کند؛ زنجیری جلوی ورودی روستا کشیده شده است و بر ممنوعیت ورود گردشگران به این روستا تأکید می کند. تابلو جهت ورود به قله، شما را به سمت جنگل و کوهنوردی هدایت می کند. تمام جهت تا قله با رُبان های رنگی یا تابلو های کوچک نشانه گذاری شده است، اما برای احتیاط توصیه می کنیم از راهنمای محلی یا تورهای طبیعتگردی جنگل الیمستان برای سفر به الیمستان استفاده کنید.
اگر بدون اجازه به روستای الیمستان وارد شوید، یک نگهبان همراه سگ هایش می آید و تا شما را از روستا بیرون نکند، دست بردار نیست. او شما را به ورودی جنگل الیمستان که پایین تر از روستا واقع شده است، هدایت می کند. به نظر می رسد اهالی این روستا دوست ندارند پای گردشگران به این منطقه باز شود.
جاهای دیدنی الیمستان
هرچقدر در جنگل الیمستان از زمین به سمت آسمان اوج بگیرید، بیشتر رویای جک و لوبیای سحرآمیز برای تان باورکردنی می شود و خاتمه بعد از هفت کیلومتر طی کردن جهت در پیچ و تاب، به روستای 12 خانواری لهاش و بنای در حال ساخت امامزاده حسن (ع) در این روستا می رسید.
اگر شانس بیاورید و هوا صاف باشد، قله دماوند را می توانید در طول جهت ببینید. آسمان الیمستان گاهی دلش باران می خواهد و گاهی نه؛ کافیست بعد از عبور از دشت اول و رسیدن به دشت دوم کمی تامل کنید یا جذابیت هوای الیمستان شما را هم مجذوب کند. در فصل بهار بخصوص ابتدای آن شبنم تازه را روی صورت خود حس می کنید.
پوششی سبز از خزه سراسر جنگل را پوشانده. صدای آب و آواز پرندگان، فضا را برای مراقبه آماده کرده؛ کافیست کمی در عمق جنگل پای یکی از درختان الیمستان بنشینید، چشمانتان را ببندید و به صدای جنگل المیستان گوش دهید. بوی رطوبت و سبزی درختان، هر مسافری را مست می کند. بعد از 20 تا 30 دقیقه پیاده روی به دشت اول می رسید؛ اسب های وحشی در دشت شما را در رویا نگه می دارند. البته همیشه امکان رویت اسب ها نیست. بعد از رد کردن دشت اول دوباره به جنگل وارد می شوید تا رسیدن به دشت دوم. شیب این قسمت کمی تند است و بسته به میزان آمادگی جسمان تان شاید لازم باشد چند باری در بین جهت استراحت کنید.
درخچه های زرشک وحشی و قارچ در طول جهت بسیار جنگل المیستان دیده می شوند. سرخه ولیک ها بسیار منظره جذابی دارند و گیاه الیما در سراسر جنگل الیمستان به چشم می خورد. پوشش گیاهی الیمستان حتما شما را جذب خواهد کرد بخصوص در پاییز وقتی برگ های خوشرنگ پاییز مانند فرشی سراسر جنگل را پوشانده اند.
بعد از سه - چهار ساعت جنگل نوردی، نرسیده به قله، چاله هایی با عمق حدود 10 متر هستند که گفته می شود، محل برخورد دو شهاب سنگ اند. براساس یک افسانه، این گودال ها جای زانو های رستم است که برای نوشیدن آب دریای خزر روی زمین زانو زد، بعضی هم می گویند که این گودال ها جای زانوهای آرش کمانگیر است که برای مشخص کردن مرز ایران در این مکان، تیرش را از کمان رها کرده است. بعضی هم معتقدند اینجا جای زانوهای رستم است. محلی های الیمستان می گویند: این گودال ها جای زانوهای رستم است که در الیمستان زانو زده و آب نوشیده. الیمستان مانند داستان هایش، افسانه یی است.
اقامت در المیستان چطور است
تنها امکانات رفاهی روستای لهاش، دو خانه اجاره ای برای اقامت، یک خوار و بار فروشی که معمولا بسته است و چند سرویس بهداشتی است. یکی از ساکنان این روستا درباره گذراندن فصل زمستان در این منطقه، گفت: به جز یک نفر، همه اهالی در فصل سرما به شهرستان آمل می فرایند.
چرا نام این جنگل الیمستان است؟
می گویند الیمستان نامش را از گیاه اِلیما که اردیبهشت ماه در این منطقه می روید، گرفته است. درختانی مانند راش، بلوط، افرا و ممرز از جمله گونه های گیاهی این منطقه اند. الیمستان خرس، گربه وحشی، پلنگ و گراز هم دارد.
حرف آخر در سفر به الیمستان
اگر تصمیم گرفتید یک آخر هفته را به الیمستان بروید، کفش مناسب پیاده روی به همراه داشته باشید. یک کوله کوچک شامل، چراغ قوه، غدای کافی، لباس فصل و... حتما همراهتان باشد. دوربین هم که قطعا در وسایل شما جا دارد، فکرش را بکنید در بهشت باشید و عکس نگیرید! الیمستان یک منطقه بکر و پاک است. برای سلامتی زمین و خودمان، اگر به قصد آنجا منزلمان را ترک کردیم، فکرمان حفاظت از خاک و آبش باشد.
منبع: دالاهو